Nga thrilleri ku luan Nicole Kidman deri te një film biografik i Bob Dylan me Timothée Chalamet, këta janë filmat më të mirë për t’u parë këtë dhjetor.
-Beatles ’64
Në shkurt të vitit 1964, SHBA përjetoi për herë të parë fenomenin e Beatlemania-s. The Beatles, të njohur si “Fab Four,” kaluan tre javë në vendin që kishte ndikuar ndjeshëm në muzikën dhe karrierën e tyre. Vizita përfshinte një paraqitje ikonike në The Ed Sullivan Show, e cila mblodhi përpara ekranit 73 milionë shikues, si dhe koncertin e tyre të parë në SHBA në Uashington DC.
Dokumentari Beatles ’64, i prodhuar nga Martin Scorsese dhe drejtuar nga David Tedeschi, sjell këto javë të jashtëzakonshme. Filmi përmban intervista të reja me Paul McCartney dhe Ringo Starr, si dhe figura të tjera të njohura të epokës, përfshirë Smokey Robinson dhe Ronnie Spector (e cila ndërroi jetë në vitin 2022). Ajo që e bën këtë dokumentar të veçantë është filmimi i rrallë i kapur në atë kohë nga dokumentaristët legjendarë Albert dhe David Maysles.
“Vëllezërit Maysles ishin pionierë të ‘kinematografisë së drejtpërdrejtë’,” tha Tedeschi për Rolling Stone. “Në ato pamje, mund të shihni që Beatles ndiheshin shumë të relaksuar përpara kamerës, duke shfaqur karizmën e tyre unike. Por, edhe fansat – vajzat e reja përpara Hotel Plaza ose Teatrit Sullivan – reflektojnë një energji të papërsëritshme që kapet me ndjeshmëri nga Al dhe David.”
Ky dokumentar ofron jo vetëm një udhëtim nostalgjik, por edhe një pasqyrë të freskët në ndikimin kulturor të një prej grupeve më të mëdha të historisë.
-The Return
Pas bashkëpunimit të paharrueshëm në filmin “The English Patient” në vitin 1996, Ralph Fiennes dhe Juliette Binoche rikthehen në ekranin e madh me “The Return”, një dramë epike që eksploron plagët fizike dhe mendore të lëna nga lufta. Shkruar dhe drejtuar nga Uberto Pasolini, filmi bazohet në seksionin përfundimtar të Odisesë së Homerit, duke sjellë një rrëfim të freskët për kthimin e Odiseut (Fiennes) në Itakë.
Pas një dekade lufte në Trojë dhe një tjetër duke luftuar me përbindësha të mitologjisë, Odiseu rikthehet më i dërrmuar se kurrë. Ndërkohë, gruaja e tij e palodhur, Penelopa (Binoche), ka kaluar vitet duke mbrojtur shtëpinë dhe pasurinë e tij nga dhjetëra kërkues të pasurisë.
Steve Pond, duke shkruar për The Wrap, e përshkruan filmin si një vepër që “merr kohën e saj dhe peshon çdo fjalë,” duke shtuar: “Është i ashpër, i trazuar dhe i përgjakshëm, por i ndërtuar me një intensitet të qëllimshëm.” Për rolin e tij si Odiseu, Pond thekson: “Fiennes është i jashtëzakonshëm, me fytyrën e tij që mbart hartën e telasheve dhe zërin që tingëllon si një instrument virtuoz.”
Një rrëfim epik për qëndrueshmërinë dhe rimëkëmbjen, “The Return” sjell një perspektivë të fuqishme për mitin e njohur të Homerit.
-Better Man
Robbie Williams, i cili u bë i njohur si pjesë e grupit të famshëm britanik “Take That” përpara se të fillonte një karrierë solo të jashtëzakonshme dhe shpesh të mbushur me skandale, është subjekti ideal për një biografi të një ylli pop. Por filmi “Better Man”, me regji të Michael Gracey (The Greatest Showman), del përtej pritshmërive.
Filmi jo vetëm që trajton me sinqeritet të metat dhe dritëhijet e jetës së Williams, por përmban një qasje të guximshme dhe të pazakontë: portretizimi i vetë këngëtarit si një shimpanze e realizuar përmes CGI, me Jonno Davies që sjell karakterin në jetë përmes teknologjisë së kapjes së performancës.
Kristy Puchko nga Mashable e përshkruan filmin si një përvojë unike: “Rezultati është një përzierje madhështore, skandaloze, thellësisht personale dhe jashtëzakonisht prekëse. Është Billy Elliot që takon Rocketman dhe Planetin e Majmunëve. Dhe është shumë më tepër.” Ajo e vlerëson atë për emocionet e fuqishme, numrat muzikorë mbresëlënës, interpretimet guximtare dhe një ndjeshmëri përvëluese që e bëjnë filmin një kryevepër.
“Better Man” nuk është thjesht një film biografik – është një përvojë kinematografike që kombinon kreativitetin e guximshëm me emocionet e sinqerta.
-Nightbitch
Përshtatur nga romani i Rachel Yoder dhe me regji nga Marielle Heller (Can You Ever Forgive Me?), titulli i guximshëm “Nightbitch” është një komedi horror që luan Amy Adams si nëna e rraskapitur dhe e acaruar, që qëndron në shtëpi, e një djali të mitur. Ajo ndjen se ka humbur identitetin e saj si artiste, nuk përshtatet me nënat e saj periferike dhe burri i saj (Scoot McNairy) nuk e vlerëson atë që po kalon.. “Adams po përjeton një shpërthim si nënë, duke marrë në qendër skenën me energji dhe energji të përtërirë,” thotë Jourdain Searles në Little White Lies.
–The Count of Monte-Cristo
Pas suksesit me dy filmat madhështorë të bazuar në “The Three Musketeers” të Alexandre Dumas vitin e kaluar, kompania franceze e prodhimit Chapter 2, e drejtuar nga Dimitri Rassam, sjell një tjetër adaptim të madh. Kësaj here, fokusi është te klasiku legjendar i Dumas, “The Count of Monte-Cristo”, në një film epik tre-orësh që eksploron hakmarrjen, maskimin dhe duetet me shpata.
Pierre Niney merr rolin e Edmond Dantès, një marinar i ri në fillim të shekullit të 19-të, i akuzuar padrejtësisht për tradhti. Pasi kalon vite i burgosur në një ishull të largët, ai mëson për një thesar të fshehtë nga një shok i burgut dhe planifikon një hakmarrje të ftohtë dhe të përpiktë kundër atyre që i shkaktuan padrejtësi.
Linda Marric nga HeyUGuys e quan këtë adaptim një arritje të jashtëzakonshme: “Kjo përshtatje mjeshtërore është një nga interpretimet më të mira të veprës së Dumas deri më sot. Çdo kthesë e komplotit është e përpunuar me ndikim maksimal. Megjithatë, filmi shkon përtej rrëfimit klasik, duke ofruar një reflektim të thellë mbi koston emocionale të hakmarrjes dhe rreziqet që sjell kur obsesioni bëhet forca udhëheqëse në jetë.”
The Count of Monte-Cristo ofron jo vetëm një histori epike të mbushur me aksion, por edhe një eksplorim të fuqishëm emocional që sfidon shikuesit të mendojnë mbi pasojat e hakmarrjes.
– Kraven the Hunter
Këtë vit, filmat superhero kanë qenë relativisht “të heshtur”, por Universi i Spider-Man të Sony (SSMU) ka sjellë tashmë dy projekte që eksplorojnë personazhet mbështetës të Spider-Man nga komiket Marvel, pa përfshirë vetë superheroin legjendar. Ndërsa Madame Web dhe Venom: “The Last Dance” nuk arritën të linin një shenjë të madhe, ndoshta filmi i tretë i SSMU këtë vit, “Kraven the Hunter”, do të ofrojë diçka më të fuqishme.
Aaron Taylor-Johnson interpreton Kravenin, një gjuetar rus i lojërave të mëdha me aftësi të mbinatyrshme dhe shqisa të mprehta. Filmi përfshin një kast të spikatur, ku Ariana DeBose luan interesin e dashurisë së tij, Russell Crowe portretizon babanë e tij gangster dhe Alessandro Nivola shfaqet si Rhino, një tjetër antagonist klasik i Spider-Man.
Ajo që e bën “Kraven the Hunter” veçanërisht intrigues është regjisori JC Chandor, i njohur për dramat me peshë emocionale dhe psikologjike si Margin Call, All is Lost, dhe A Most Violent Year. Chandor ka sugjeruar se filmi do të sjellë një ton tragjik: “Sony ndoshta nuk do që ta prezantoj kështu,” tha ai për Esquire, “por kjo është një histori tragjike. Kur shfaqet titulli i fundit, nëse i keni kushtuar vëmendje, do të kuptoni se gjithçka nuk do të përfundojë mirë.”
Me një kombinim të aksionit superhero dhe një qasjeje të thellë emocionale, “Kraven the Hunter” premton të jetë një përvojë ndryshe për adhuruesit e zhanrit.
-The Lord of the Rings: The War of the Rohirrim
Një dekadë pas filmit të fundit të bazuar në veprat e J.R.R. Tolkien, “The Hobbit: The Battle of the Five Armies” nga Peter Jackson – Tokën e Mesme e pret një tjetër adaptim i madh. Kësaj here, Jackson kthehet si producent ekzekutiv, ndërsa bashkëpunëtorja e tij e përhershme, Philippa Boyens, merr rolin e producentit. Por, “The War of the Rohirrim” është larg nga stili i zakonshëm i tyre.
Filmi vendoset dy shekuj përpara ngjarjeve të trilogjisë së Jackson-it dhe rrjedh nga një shtojcë në fund të romanit të Tolkien-it. Me një histori që sjell personazhe të rinj për ekranin, projekti paraqet një dimension të freskët për adhuruesit. Regjisor është Kenji Kamiyama, një emër i njohur në botën e anime, duke i dhënë filmit një stil unik vizual japonez.
Philippa Boyens foli për qasjen e veçantë të projektit në një intervistë për Entertainment Weekly: “Kur ata sugjeruan anime, mendja ime nisi të shpërthente nga idetë. Menjëherë, ky format më bëri të mendoj për mënyrën më të mirë për të treguar këtë histori… Ndjeva se anime do të funksiononte për mrekulli, sepse është thellësisht i bazuar në personazhe dhe ka një lidhje të fortë me botën e vet. Është një qasje që rezonon me elementet e tregimit japonez.”
Me një ekip krijues të respektuar dhe një stil krejtësisht të ri, “The War of the Rohirrim” premton të jetë një tjetër kapitull epik në trashëgiminë kinematografike të Tolkien-it.
-Mufasa: The Lion King
Pas suksesit të jashtëzakonshëm të “The Lion KIng”, si një film vizatimor, një shfaqje muzikore dhe një ribërje fotorealiste, saga ikonike vazhdon me “Mufasa: The Lion King”. Ky film eksploron historinë e hershme të Mufasës, babait jetim të Simbës dhe udhëtimin e tij të rrezikshëm drejt Tokave të Krenarisë. Filmi përfshin këngë të reja nga Lin-Manuel Miranda, duke i dhënë një dimension të freskët muzikor.
Një nga aspektet më të diskutueshme të projektit është regjisori i tij, Barry Jenkins, fitues i Oskarit për dramën intime “Moonlight”. Përkundër skepticizmit për angazhimin e tij në një prequel të Disney-t, Jenkins ka shpjeguar se skenari i Jeff Nathanson ishte ai që e bindi.
“Më duket një histori thellësisht prekëse,” tha Jenkins për The New York Times. “Kemi një personazh që e njohim si madhështor dhe mbretëror dhe tani eksplorojmë rrugën e tij për t’u bërë ai që është. Filmi shqyrton gjithashtu temën e kompleksitetit njerëzor, se si disa bëhen të mirë, të tjerë të këqij, dhe se, në thelb, njerëzit nuk janë as vetëm njëra, as tjetra.”
Me një qasje të re dhe një histori emocionuese në qendër, “Mufasa: The Lion King” premton të jetë një kapitull magjepsës dhe frymëzues në këtë ekskluzivitet të dashur.
-Nosferatu
Më shumë se një shekull pas premierës së Nosferatu të FW Murnau, kjo adaptim jozyrtar i romanit Drakula mbetet një prej filmave më të frikshëm me vampir. Adhurues i zjarrtë i origjinalit, regjisori Robert Eggers (The Witch, The Lighthouse), tani sjell versionin e tij të kësaj historie legjendare, duke përfshirë një kast të shkëlqyer: Bill Skarsgård si vampiri i përjetshëm Count Orlok, Nicholas Hoult si agjenti i pafat që e viziton në kështjellën e tij në Transilvani, Lily-Rose Depp si grua që bie nën hijeshinë e Orlokut dhe Willem Dafoe si ekspert i njohurive për vampirët.
Në një intervistë me Vanity Fair, Eggers shpjegoi se qëllimi i tij ishte të ruante një ndjenjë të epokës autentike të shekullit të 19-të, jo vetëm në ambientet, por edhe në portretizimin e vampirit.
Me këtë qasje të re, Nosferatu i Eggers premton të sjellë jo vetëm terror klasik, por edhe një dimension historik dhe estetik që rikthen magjinë e origjinalit të famshëm.
-That Christmas
Histori të ndërlidhura gjatë një sezoni festiv magjik në Angli, një djalë i ndrojtur që mezi gjen fjalët për të shprehur ndjenjat e tij dhe një fshat bregdetar që lufton për të kapërcyer një stuhi bore – këto elemente bëjnë “That Christmas” një animacion të ngrohtë dhe frymëzues. Me bashkë-skenarin e Richard Curtis, mjeshtri i romancave (Love Actually), filmi sjell atmosferën e njohur të tij në një botë vizatimore, frymëzuar nga tre librat e tij për fëmijë.
E vendosur në një fshat piktoresk të Suffolk-ut, historia ndjek përpjekjet e banorëve për të bashkuar festimet, ndërkohë që Babagjyshi (me zërin e Brian Cox) përpiqet të shpëtojë Krishtlindjet.
“That Christmas” është një kombinim i përkryer i humorit, ndjeshmërisë dhe magjisë festive. “Ky film i këndshëm i pushimeve ofron diçka për të gjithë, sidomos për ata që çmojnë historitë e thjeshta dhe të ndjera rreth lidhjes njerëzore,” thotë Kate Erbland. “Me gështenja të ngrohta, momente çuditërisht prekëse dhe humor familjar, është një dhuratë festive që e meriton të ndahet me ata që doni.”
-A Complete Unknown
Karriera e Bob Dylan është kaq e pasur dhe komplekse, sa është pothuajse e pamundur ta përmbledhësh në një film të zakonshëm. Kur Todd Haynes realizoi “I’m Not There”, ai përdori një qasje novatore duke ndarë rolin e Dylan mes gjashtë aktorëve të ndryshëm (duke përfshirë Cate Blanchett) për të treguar aspekte të ndryshme të jetës dhe karrierës së tij.
Regjisori James Mangold, nga ana tjetër, përqendrohet në një segment të veçantë në filmin “A Complete Unknown”. Ai zhytet në fillimet e Dylan si këngëtar folklorik në Greenwich Village të New York-ut dhe në kalimin e tij të guximshëm, të diskutueshëm – në rock’n’roll me kitarë elektrike në vitin 1965.
Rolin e Dylan e luan Timothée Chalamet, i cili tashmë po shihet si një pretendent i fortë për çmimet Oscar. “Akademia është e pandalshme përballë një filmi biografik,” thotë Caryn James. Ajo vëren se regjisori Mangold ka një histori suksesi në këtë zhanër, siç tregoi me Walk the Line (2005), filmi që i solli Reese Witherspoon çmimin Oscar për aktoren më të mirë për interpretimin e June Carter Cash, ndërsa Joaquin Phoenix u nominua për rolin e Johnny Cash.
Nëse asgjë tjetër, “A Complete Unknown” mund t’i sigurojë Chalamet nominimin e tij të dytë për Oscar, pas rolit të tij në “Call Me By Your Name”.
-Babygirl
