Intervistë me Pierre-Jean Chalençon

Çfarë e nxiti pasionin tuaj për Napoleonin?
Që në fëmijëri, u magjepsa nga fati i jashtëzakonshëm i Napoleonit. Ai përfaqëson ngjitjen përmes meritës, gjeniun ushtarak e politik dhe mbi të gjitha, vullnetin e hekurt. Një figurë mitike, njerëzore dhe mbinjerëzore – një vetëformuar i vërtetë.

Cili ishte sendi i parë napoleone që koleksionuat?
Një letër e shkruar nga Napoleoni kur ishte ende në shkollën ushtarake – letra e parë e njohur me shkrimin e tij. Ishte ai momenti që kuptova se objektet historike kanë shpirt.

Si ka evoluar marrëdhënia juaj me figurën e Napoleonit nëpërmjet koleksionimit?
Ajo është thelluar me kalimin e viteve. Sa më shumë objekte koleksionoja, aq më shumë kuptoja njeriun pas legjendës. Ai nuk ishte thjesht pushtues, por reformator dhe ndërtues i një epoke.

Ishte ndërtimi i koleksionit çështje pasioni, strategjie apo fati?
Pasion mbi të gjitha. Por kërkon edhe disiplinë, kureshtje të madhe, lidhje me njerëzit e duhur dhe po, ndonjëherë edhe pak fat. Është një mision jetësor.

Cili send i ankandit ju prek më shumë personalisht?
Vështirë të veçoj vetëm një, por vula e tij personale – e vjedhur nga karroca në Waterloo – është një mrekulli. Me të ratifikonte dokumentet më të rëndësishme të Perandorisë. Po ashtu, testamentin e tij – një dokument me peshë të madhe historike.

Keni ndonjë histori interesante për blerjen e ndonjë sendi?
Çdo send ka historinë e tij. Çdo blerje është një aventurë.

Si siguroheni për autenticitetin dhe vlerën historike të sendeve?
Punohet me ekspertët më të mirë. Konsultohen arkivat, korrespondencat, dokumentet e origjinës. Është një proces thuajse arkeologjik. S’ka vend për gabime.

Çfarë zbulojnë këto objekte për Napoleonin si njeri dhe lider?
Zbulojnë natyrën e tij thellësisht njerëzore. Nga shkëlqimi perandorak tek varfëria e mërgimit në Shën Helena – por me të njëjtin shpirt të fortë. Prekës dhe mbresëlënës.

Ka mite që koleksioni juaj i hedh poshtë?
Po, si për shembull miti se ishte një tiran i ftohtë. Letërkëmbimet dhe sendet personale tregojnë ndjeshmëri, bujari e ndonjëherë edhe një brishtësi që rrëzon këtë klishe.

Si e përjetojnë kultura të ndryshme figurën e Napoleonit?
Anglo-saksonët janë tërhequr nga aspekti romantik i mërgimit. Aziatikët e admirojnë si strateg. Francezët lëkunden mes admirimit dhe dyzimit. Amerikanët e shohin si simbol të suksesit nga asgjëja. Ai mbetet një figurë përjetësisht interesante.

Çfarë roli kanë koleksionistët privatë në ruajtjen e historisë?
Ne jemi ruajtës të asaj që shteti nuk arrin të mbrojë gjithmonë. Ne e ndajmë me botën. Është një mision, një detyrë.

Pse vendosët ta shisni këtë koleksion tani?
Ka ardhur koha. Objektet duhet të vazhdojnë të jetojnë, të frymëzojnë. Dua që të tjerët ta çojnë më tej këtë trashëgimi.

Ishte e vështirë të ndaheshit nga këto objekte?
Historia vazhdon përpara – por Napoleoni është i përjetshëm.

Çfarë doni që brezat e ardhshëm të mësojnë nga ky koleksion?
Këto nuk janë thjesht relike, por copëza të një fati që ndryshoi historinë. Ai është ndoshta figura historike më e njohur në botë edhe sot.

A është ky ankand një mbyllje apo një fillim i ri?
Do të doja që një blerës t’i merrte të gjitha. Nuk është një grumbullim i rastësishëm, por një koleksion i plotë dhe i menduar. Përmbledh thelbin e Perandorisë.

Keni ende dëshirë të zbuloni apo koleksiononi ndonjë objekt tjetër napoleone?
I kam të gjitha.

A do të vijoni të ndani trashëgiminë e Napoleonit përmes librave, filmave apo ekspozitave?
Mbase. Nëse blerësi do të dojë, do të jem i gatshëm ta vazhdoj këtë aventurë me të.

Forbes