Helen Pilcher një shkrimtare shkencore me doktoraturë në biologjinë qelizore shpjegon konceptin për zotin ose fenë që mund të kenë kafshët. Helen tregon se dhe qeni i saj mund ta shikojë sikur ajo është një hyjni për të, por nuk ka asnjë provë që sugjeron se kafshët kanë fe. Ata nuk adhurojnë, nuk luten ose besojnë në perëndi të çfarëdo lloji, por ata kryejnë sjellje rituale, duke nxitur disa të spekulojnë se kafshët mund të kenë një anë shpirtërore.
Elefantët, me një mënyrë veçantë shkojnë të vizitojnë të vdekurit e tyre. Familjarët afrohen pranë trupave të afërmve të vdekur, i nuhasin dhe i prekin. Ka pretendime se magjistarët janë parë duke vendosur ‘kurora’ me bar pranë individëve të vdekur.
Në vitin 2018, një orkë (lloj delfini i madhë shpesh herë e quajnë balenë” ‘e pikëlluar’ e çoi të voglin e saj të ngordhur nëpër ujërat e akullta të detit Salish për më shumë se dy javë përpara se ta linte përfundimisht të ikte.
Duke lënë mënjanë përdorimin e termave antropomorfikë si “zi” dhe “pikëllim”, këto dhe incidente të tjera ende lënë të kuptohet se disa kafshë të paktën kanë një vetëdije për vdekjen dhe aftësinë për të ritualizuar të vdekurit e tyre.
Ritualet janë perceptuar edhe në zona të tjera.
Jane Goodall dëshmoi shimpanzetë që kërcenin në ujëvara dhe mendoi nëse kafshët po përjetonin ndjenja frike apo habie. Shkencëtarë të tjerë kanë parë elefantët duke tundur degët në Hënën në rritje, duke nxitur disa të pyesin nëse Hëna ka një rëndësi simbolike për ta.
A e keni lexuar Unaza inteligjente “Oura Ring”
Është një thirrje e vështirë. Nga njëra anë, pse kafshët inteligjente, komplekse shoqërore nuk duhet të ndjejnë frikë si përgjigje ndaj botës natyrore ose qiellit të natës? Ndoshta sjellja ritualiste lë të kuptohet në një nivel shpirtëror.
Nga ana tjetër, ndoshta majmunët thjesht e pëlqejnë të vallëzojnë, dhe elefantët thjesht e pëlqejnë të valëviten me degë. Deri sa të mund të lexojmë mendjet e tyre, duhet të mbajmë mendjet tona të hapura.
