Ajsbergu më i madh në botë është përsëri në lëvizje, duke lëvizur nëpër Oqeanin Jugor pas muajsh të ngecur duke u rrotulluar në të njëjtin vend, kanë thënë shkencëtarët nga Anketa Britanike e Antarktikut (BAS).
Me një sipërfaqe prej 3,672 kilometrash katrorë (1,418 milje katrorë), pak më e madhe se Rhode Island, ajsbergu A23a është studiuar me kujdes nga shkencëtarët që kur u shkëput nga rafti i akullit Filchner-Ronne në vitin 1986. Ai mbeti i tokëzuar në dyshemenë e Detit Weddell të Antarktikut për më shumë se 30 vjet, ndoshta derisa u tkurr aq sa për të liruar kontrollin e tij në fundin e detit. Më pas, ajsbergu u largua nga rrymat oqeanike, vetëm për t’u ngulitur më pas në një kolonë Taylor, emri i dhënë për një vorbull uji të krijuar nga rrymat oqeanike që godasin një mal nënujor.
Tani që ajsbergu është shkëputur, shkencëtarët presin që ai të vazhdojë të lëvizë përgjatë rrymave të oqeanit drejt ujit më të ngrohtë dhe ishullit të largët të Gjeorgjisë Jugore, ku ka të ngjarë të shpërbëhet dhe përfundimisht të shkrihet, tha BAS në një deklaratë të botuar të premten.
A23a ka mbajtur titullin “ajsbergu më i madh aktual” disa herë që nga vitet 1980, duke u tejkaluar herë pas here nga ajsbergë më të mëdhenj, por me jetë më të shkurtër, duke përfshirë A68 në 2017 dhe A76 në 2021.
Shkencëtarët kanë thënë se, ndërsa ky ajsberg i veçantë ndoshta është shkëputur si pjesë e ciklit të rritjes natyrore të raftit të akullit dhe nuk do të kontribuojë në rritjen e nivelit të detit, ndryshimi i klimës po shkakton ndryshime shqetësuese në këtë kontinent të gjerë e të izoluar, me pasoja potencialisht shkatërruese për rritjen e nivelit global të detit. Gjatë gjithë udhëtimit të ajsbergut, shkencëtarët kanë studiuar erozionin e tij, si dhe mënyrat në të cilat akulli i detit mund të ndikojë në ciklet globale të oqeanit të karbonit dhe lëndëve ushqyese.
“Ne e dimë se këta ajsbergë gjigantë mund të ofrojnë lëndë ushqyese për ujërat që kalojnë, duke krijuar ekosisteme të lulëzuara në zona ndryshe më pak produktive”, tha Laura Taylor, një biogjeokimiste që mblodhi mostra nga uji rreth ajsbergut.
“Të panjohura mbeten ndikimi që ajsbergët unikë, shkalla dhe origjina e tyre mund të kenë në këtë proces. Ne morëm mostra të ujërave sipërfaqësore të oqeanit pas, pranë dhe përpara rrugës së ajsbergut A23a. Këto mostra duhet të na ndihmojnë të kuptojmë se çfarë lloj jete mund të formohet rreth këtij ajsbergu dhe si ndikon në karbonin e oqeanit dhe ekuilibrin e tij me atmosferën”, shtoi ajo.
