Emojit, ndonëse të vogla dhe në pamje të parë të padëmshme, mund të kenë më shumë peshë sesa mendojmë. Ndonjëherë ato funksionojnë si “granata sociale” në komunikim.
Ajo që për një person mund të duket miqësore, për një tjetër mund të perceptohet si ofenduese apo e pakuptueshme — veçanërisht midis brezave të ndryshëm.
Ky është mesazhi i Unnur Magnúsdóttir, konsulente islandeze në organizatën Dale Carnegie, e cila zhvillon trajnime për përdorimin e emojive. Ajo fokusohet në ndihmën që u jep njerëzve për të lundruar me kujdes në komunikimin digjital, veçanërisht në mjediset profesionale.
Magnúsdóttir shpjegon se një emoji që dikujt mund t’i duket miqësor apo humoristik, për dikë tjetër mund të tingëllojë i çuditshëm apo edhe fyese.
Emojit me ushqime janë veçanërisht të prirura për keqinterpretim, thotë ajo. Edhe pse duken të pafajshme, disa prej tyre mbartin nënkuptime seksuale që përdoruesit mund të mos i kenë parasysh, duke krijuar rrezik në komunikimin e punës.
Madje as fytyrat e buzëqeshura klasike nuk janë gjithmonë “tokë e sigurt”: intensiteti i buzëqeshjes dhe forma e gojës së emojit mund të japin mesazhe të ndryshme në mënyrë të nënkuptuar, dhe dallimet ndërbrezore e shtojnë konfuzionin.
Për shembull, përdoruesit më të rritur e shohin emojin me gishtin e madh lart si një shenjë miratimi apo inkurajimi. Por për brezat më të rinj, ai mund të perceptohet si përçmues apo pasiv-agresiv, duke pasqyruar ndryshimin kulturor në shprehjen digjitale.
Për ta ilustruar më tej këtë fenomen, transmetuesi islandez RÚV pyeti kalimtarët për të interpretuar një përzgjedhje emojish. Përgjigjet ishin të ndryshme: një person e pa një emoji si shprehje gëzimi, ndërsa një tjetër mendoi se përfaqësonte trishtim apo nervozizëm.
Ky ushtrim tregoi se në botën e komunikimit digjital, kuptimi nuk është i pandryshueshëm — dhe se edhe simbolet më të thjeshta mund të përcjellin mesazhe të fuqishme.
