Dhimbja është një përvojë universale njerëzore, megjithatë kultura e vendit të punës është shpesh jomikpritëse për njerëzit që vuajnë nga humbje të thella.
Kompanitë kanë nevojë për një qasje më të mirë ndaj pikëllimit. Natyrisht, ka vlerë në gjetjen e mënyrave efikase dhe humane për të ndihmuar punëtorët të kthehen në produktivitet, por detyrimet e menaxherëve janë më të thella. Është e rëndësishme të kuptohet se kompanitë u premtojnë punonjësve punë domethënëse dhe ndjenjën e komunitetit, jo thjesht një pagë.
Si mund t’i ndihmojnë menaxherët punëtorët e pikëlluar
Vepra inovatore e John Bowlby identifikoi tre faza zie: njëra e shënuar nga sfida dhe zemërimi, një nga dhimbja, dëshpërimi dhe ç’organizimi dhe një nga riorganizimi i ngadalshëm dhe riinvestimi në jetë. Janë pikërisht menaxherët ata që duhet të kuptojnë tre fazat dhe përgjigjen më të dobishme për secilën.
Boshllëku: Ji i pranishëm
Menaxherët duhet të jenë të pranishëm dhe të mbështesin punonjësit duke menaxhuar kufirin midis tyre dhe vendit të punës. “Njerëzit preken nga gjërat e thjeshta pas humbjes dhe do të shihni se çfarë është më e dobishme nëse thjesht i kushtoni vëmendje”, thotë Noel, trajner ekzekutiv. Tregoni se e njihni humbjen që kanë përjetuar dhe mos hezitoni të jeni të hapur me të ndjerin se cila është politika për kthimin në punë dhe nëse ajo mund të jetë fleksibël sigurojini se kolegët do të jenë të lumtur t’i shohin kur të kthehen.
Mungesa: Jini të durueshëm
Shumica e punëtorëve rifillojnë punën pas disa ditësh ose javësh. Pra, edhe kur kthimi në punë është trajtuar me ndjeshmëri, menaxherët nuk mund të supozojnë se gjithçka do të kthehet në punë si zakonisht. Personi në zi do të vazhdojë të jetë në kontrollin e konfuzionit intensiv, rraskapitjes dhe dhimbjes. Zakonisht është një lehtësim për njerëzit që janë të pikëlluar kur kuptojnë se menaxherët e tyre i mbajnë ata në të njëjtin drejtim si më parë, por nuk do të kenë të njëjtat pritshmëri për ca kohë. Madje, mund t’i ndihmojë ata të pranojnë se, megjithëse nuk mund të kthehen tek “kush kanë qenë më parë”, mund të jenë po aq të talentuar dhe të përkushtuar pas humbjes.
Fillimi i ri: Jini të hapur
Menaxherët më të dobishëm nuk janë ata që magjepsin punonjësit me një vizion shpresëdhënës për të ardhmen. Janë ata që i dëgjojnë dhe i mbështesin ndërsa krijojnë një rrugë të re përpara, duke krijuar hapësirë për krijimin e kuptimit në të tashmen. Madje një menaxher mund të flasë edhe për një përvojë të vetën humbje, edhe pse sigurisht mund të mos jetë prekur, por ka të ngjarë të ketë duruar beteja të dhimbshme dhe punonjësi të mund të mbështetet në to.
Këto tre kapacitete nuk janë vetëm mënyra në të cilat mund të ndihmosh punonjësit që mbajnë zi, gjithshtu plotësojnë vizionin, planifikimin dhe udhëzimin që ne tradicionalisht presim nga menaxherët.
