Shumica e prindërve do të bënin gjithçka për t’i bërë fëmijët e tyre të lumtur. Por ndonjëherë, thjesht nuk mund t’i jepni fëmijës tuaj saktësisht atë që ai dëshiron në një moment të caktuar dhe kjo është një gjë e mirë, sipas një psikologe fëmijësh.
“T’u thuash ‘jo’ fëmijëve tanë është një mënyrë e rëndësishme për t’u treguar atyre se ne i duam ata,” tha Becky Kennedy, një psikologe fëmijësh.
Prindërit që u thonë “po” fëmijëve të tyre shumë shpesh, qoftë në mënyrë refleksive apo si një përpjekje për të shmangur zemërimin, në të vërtetë u bëjnë fëmijëve të tyre një shërbim të keq në planin afatgjatë, tha Kennedy. Duke u dorëzuar shumë lehtë, ju mund të dëmtoni pa dashje kufijtë e nevojshëm që i ndihmojnë fëmijët të mësojnë sjelljen e duhur dhe të respektueshme, shtoi ajo.
“Po, është e rëndësishme t’i ndihmoj fëmijët e mi të ndihen sikur dëshirat dhe nevojat e tyre vlerësohen dhe kjo është në të vërtetë e pavarur nga thënia “po” ose “jo” në çdo situatë të caktuar,” tha Kennedy. “Në fakt, do të argumentoja, pothuajse bëhet e rrezikshme për fëmijët tanë të ngatërrojnë të qenit i vlerësuar me marrjen e asaj që duan.”
Sikleti i të qenit i thënë “jo” i ndihmon fëmijët të mësojnë të përballojnë zhgënjimin dhe të zhvillojnë durim, tha Kennedy. Fëmijët të cilëve u mungojnë këto tipare mund të luftojnë për të zhvilluar ambicien dhe motivimin që u nevojitet për të qenë të lumtur dhe të suksesshëm si të rritur, tregon hulumtimi.
Kennedy, një nënë e tre fëmijëve, vuri në dukje se edhe fëmijët e saj “tërbohen” kur ajo u mohon atyre diçka që ata duan, por nuk mund ta kenë në atë moment. Qëndroni të palëkundur dhe qëndroni të qëndrueshëm, ajo këshillon: Nëse ju “zgjidhni betejat tuaja”, ndoshta do të përfundoni duke thënë “po” më shpesh sesa do të dëshironit.
“Ndonjëherë, unë luftoj edhe me këtë,” tha Kennedy.
Por dy punët më të mëdha të çdo prindi janë vendosja e kufijve të arsyeshëm për fëmijët, për t’i mbajtur ata të sigurt dhe për t’u mësuar aftësi të rëndësishme jetësore dhe për të vërtetuar ndjenjat e tyre për të krijuar besim dhe për t’i ndihmuar ata të mësojnë se si të rregullojnë emocionet e tyre, tha Kennedy.
Marrja e çdo “jo-je” të vështirë si një arritje, në vend të diçkaje për t’u frikësuar, mund ta bëjë më të lehtë, vuri në dukje ajo. Sa herë që fëmija juaj reagon negativisht, kaloni në punën tuaj të dytë, duke vërtetuar ndjenjat e tij, duke i dëgjuar dhe duke ofruar mbështetje. Mjafton të thoni një fjalë: “Të besoj”, tha Kennedy.
Pastaj, kthehuni në punën tuaj të parë dhe përforconi kufirin. Procesi i thjeshtë dhe i përsëritur ndihmon në ndërtimin e besimit dhe vendos pritshmëri për fëmijët, të gjitha këto ndihmojnë zhvillimin e tyre emocional, tha Kennedy.
Procesi është “shumë i rëndësishëm për aftësitë e jetës së të rriturve”, shtoi ajo. “Sepse nëse ngatërrojmë ndjenjën e dëshiruar dhe të vlerësuar me marrjen e asaj që duam, ne në fakt vendosim që fëmija ynë të ketë të drejtë për çdo gjë në botë. Dhe kjo nuk është ajo që duam.”
